Het is alweer 19 maanden geleden. Het moment dat ik moeder werd van het voor ons mooiste jongetje dat er is. Een “life-changing event” kun je wel zeggen en intens op alle vlakken. Naast het moeder zijn probeer ik o.a. ook een goede werknemer, lover, zus, dochter en vriendin te zijn. Oh en daarnaast heb ik eigenlijk nog dromen genoeg! Tel daar het huishouden bij op en vol is je dag (en soms nacht). Dat is allemaal niet erg, want ik leer steeds beter de juiste keuzes te maken in mijn leven. De meeste dingen die ik doe, vind ik leuk. Maar toch mis ik wel eens iets. Tijd! En dan, niet egoïstisch bedoelt, vooral voor mijzelf. Gewoon even rust in mijn hoofd en lijf...
Adem in, adem uit
Kort geleden ging ik voor het eerst naar de gezellige yogaruimte van Marguerite. Natuurlijk kwam ik gehaast binnen, want ik fietste weer eens te laat weg van huis. Maar eenmaal binnen viel er al gelijk een last van mijn schouders. Het moet de sfeer geweest zijn. Wat een fijne, warme ruimte en hartelijk ontvangst. De yogamatjes lagen op veilige afstand van elkaar klaar en de kaarsjes brandden. Ik was gelijk nieuwsgierig naar de les, want ik had alleen ervaring met zwangerschapsyoga.
Doei gespannen spieren!
Er was nog 1 andere dame en we maakten een praatje voor de les begon. Marguerite heeft de gave je gelijk op je gemak te laten voelen zonder heel zweverig te zijn. Goed uitgelegd en met veel rust deed ze een aantal oefeningen voor. Deze herhaalden we een paar keer. Wow, wat fijn! Op de achtergrond klonk mooie muziek en het verraste mij hoe gemakkelijk ik me mee liet voeren door de kalme stem van Marguerite. Na een oefening waar ik de naam niet meer van weet, merkte de andere dame op dat het leek alsof ze in een soort fijne trance was gekomen door de bewegingen die we deden. “Verrek!”, dacht ik, “dat is precies hoe ik het ook heb ervaren”.
Een goed en sterk begin van de week
We eindigden met een meditatie. Lekker even languit op je matje liggen met je ogen dicht (zonder gestoord te worden door een kind of iets anders! Het bestaat…!). We kregen een warm dekentje over ons heen en Marguerite had een mooi verhaal voorbereid. We waanden ons op een heerlijke en veilige plek ergens in de woestijn. Een plek waar je niks hoeft en waar we uiteindelijk alles los konden laten. Zo voelde het in ieder geval en het was heerlijk om zelf even niet te zorgen, maar het gevoel te hebben dat er voor je werd gezorgd.
Vervolgens ontroerde een prachtig liedje ons allemaal en hier hebben we onder het genot van een kopje thee nog even over nagepraat. Ja, dit was precies wat ik nodig had. Een moment voor niemand minder dan mijzelf! En daarna ontspannen en met frisse moed weer terug naar huis.
Marguerite, bedankt!
