De zon schijnt steeds meer... in mij

Als klein meisje nam ik al waar dat er zich bewust en onbewust heel wat afspeelde in mij en mijn omgeving. Mijn voelsprieten stonden als het ware al vroeg helemaal uit en vertakten zich zowel horizontaal als verticaal. Daar dit alles wat ik waarnam vaak onverklaarbaar en raar was, hield ik vaak mijn mond hierover.

ONZIN, vreemd, belachelijk, stom…wees toch eens NORMAAL net als alle anderen en pas je aan, daar heb je veel meer aan en dat levert je veel meer op!

Dit was niet iets wat mijn omgeving me oplegde, maar dat vertelde ik mezelf keer op keer. Loop in het gareel, dan hoor je er misschien wel bij? Hoe ik het ook probeerde me aan te passen, wat ik overigens prima kon, ’t VOELDE niet ok.

Ik verloochende mezelf om erbij te horen, door mee te doen met wat er verwacht werd om bij een groep te horen, maar dat was niet altijd zo... De ene keer mocht ik erbij horen en de andere keer was er weer 1 te veel. Dit was voor mij erg verwarrend en onbegrijpelijk.

Hoezo mag iedereen niet erbij horen? Iedereen is toch goed zoals hij of zij is?

Deze imprint is erg bepalend geweest voor het verloop van mijn leven. Ik kan het wel alleen!

Prima heb ik me gered na menig vallen en opstaan. Altijd bezig om er voor anderen te zijn, een luisterend oor te bieden, advies te geven en weer door. Heerlijk vond ik dat om die anderen te helpen en er voor ze te zijn, want dat was toch mijn zielsmissie hier op aarde? Maar deed ik dat uit mijn hart of om aardig gevonden te worden? Of beide? Daar wilde ik achter zien te komen.

Een aantal jaren geleden was ik na een lange weg van persoonlijke ontwikkeling op een event, waar ik nieuwsgierig naar was om eens mee te maken. Op dit event kon je op het podium je hart luchten als je wilde. Dit ga ik never ever doen dacht ik daar nog. Dat durf ik ECHT niet gewoon! Er kwam een man het podium op en deed zijn zegje. Voor mijn gevoel kleineerde hij de gastvrouw en probeerde haar met woorden te raken op haar in zijn ogen onkunde. Niet bewust alleen naar haar toe, maar eigenlijk naar alle hulpverleners in het algemeen. Iets in mij deed me opstaan toen er gevraagd werd of er iemand wilde reageren of vragen had. Ik zou never op durven staan in zo’n grote zaal met mensen, maar ik deed het omdat ik niet tegen onrecht kan en wilde voor deze mevrouw opkomen. Ik deed mijn zegje naar de man toe... Nadat ik dit gedaan had, viel er ontzettend veel van me af en werd ik doodmoe. Uiteraard omdat er iets in mezelf was geraakt waar ik op dat moment nog niet bewust van was.

Het event was ten einde en de mensen verlieten een voor een de zaal. De gastvrouw kwam naar me toe en vroeg mijn naam. Ze zei: “Marguerite, je kunt niet de hele wereld redden. Sommige mensen willen NIET geholpen worden….”.

Ze raakte me diep in mijn hart en ik was compleet lamgeslagen… Maar hoe dan?! Waarom zou iemand dat NIET willen?! Omdat daar MOED voor nodig is en geen moeten hoorde ik van binnen... T is gemakkelijker om in je comfortzone te blijven, want dat voelt veilig en vertrouwd. En die woorden klinken en voelen wel lekker toch? Ja, dat klopt. Maar als het van binnen onrustig wordt, borrelt en je comfortzone eigenlijk toch niet zo veilig voelt dan je dacht en je merkt dat het schijnveiligheid is, dan is het misschien wel tijd dat er iets MAG gebeuren bij en voor je...!

Hoe kan het dat in deze “onrustige” tijd, bijna niemand stappen durft te zetten? In zijn of haar angst blijft zitten die groter en groter wordt? Juist NU is het tijd om stappen te zetten om jouw eigen leven te leiden op een manier waar JIJ je prettig bij voelt en niet omdat het zo “hoort”!

Voor mij waren de eerste stapjes absoluut het meest belangrijk en eng. Wat dacht je van zichtbaarheid en een blog schrijven? Doe normaal, je kunt niet eens schrijven... toch?! Dat kan wel zijn, maar so be it! Dit is wat het is en als ik maar iemand hiermee heb mogen helpen bewust te worden dan is het toch al ok? Precies, ik zet mijn perfectionisme opzij en gooi ‘m er gewoon in. Pfffff… En dan denk ik:

Adem maar eens even rustig en diep in en uit naar je hart…. voel…. Wat gebeurt daar terwijl je dit doet? Juist… volg je hart maar… dat klopt ALTIJD!